Wydychany oddech może być bardzo obiecującą alternatywą dla krwi w terapeutycznym monitorowaniu antybiotyków, o czym usłyszy Światowy Kongres ESCMID (dawniej ECCMID) w Barcelonie, Hiszpania (27-30 kwietnia).

Terapeutyczne monitorowanie leków (TDM) służy do monitorowania stężeń antybiotyków u pacjentów z ciężkimi zakażeniami oraz u pacjentów na oddziałach intensywnej terapii. Pacjenci ci mogą metabolizować leki w różny sposób, w związku z czym mogą nie reagować na konwencjonalne dawki antybiotyków (wymagają większych dawek) lub być bardziej podatni na wystąpienie toksycznych skutków ubocznych (wymagają niższych dawek). Wyniki TDM pozwalają dostosować dawkowanie do ich potrzeb.

„Obecnie wykorzystujemy w tym celu próbki krwi” – ​​mówi główna badaczka, dr Sarah Dräger z Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala Uniwersyteckiego w Bazylei w Szwajcarii. „Jednak pobieranie krwi jest techniką inwazyjną, czasochłonną i wymagającą zasobów oraz powoduje dyskomfort u pacjentów. Na wyniki trzeba czekać kilka godzin, a nawet dni, w zależności od badanego antybiotyku, dlatego też wyniki mogą być dostępne za późno. kierować leczeniem niektórych z najciężej chorych pacjentów.

„Wykorzystanie wydychanego powietrza ma kilka zalet: jest nieinwazyjne, łatwe do pobrania i nie wiąże się z dyskomfortem dla pacjenta. Może również skrócić czas realizacji, szczególnie w połączeniu z analizami w czasie rzeczywistym, kiedy może zapewnić wyniki w ciągu zaledwie dziesięciu minut, jest już stosowany do monitorowania innych leków, takich jak leki przeciwpadaczkowe, a my chcieliśmy zbadać jego potencjał w monitorowaniu antybiotyków”.

Dr Dräger i profesor Pablo Sinues, kierownik Grupy Badawczej Medycyny Translacyjnej w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Bazylei, przeprowadzili prospektywne, jednoośrodkowe badanie weryfikujące koncepcję z udziałem 10 pacjentów (mediana wieku 63 lata, 54,5% kobiet), którzy otrzymało dożylną antybiotykoterapię w 2022 lub 2023 roku.

Byli leczeni meropenemem z powodu infekcji dróg oddechowych (n=3), infekcji wewnątrznaczyniowych (n=3), infekcji jamy brzusznej (n=2), infekcji dróg moczowych (n=1) lub infekcji skóry i tkanek miękkich (n=1). (n=3), piperacylina/tazobaktam (n=3), cefazolina (n=2), flukloksacylina (n=1) lub cyprofloksacyna (n=1).

Spektrometrię mas wykorzystano do analizy próbek wydychanego powietrza pod kątem metabolitów egzogennych (produktów rozkładu antybiotyku) i metabolitów endogennych (produktów rozkładu organizmu, na które antybiotyk ma wpływ).

Dzięki czterem antybiotykom – meropenemowi, cefazolinie, flukloksacylinie i cyprofloksacynie – udało się wykryć różnice w poziomach poszczególnych metabolitów. W przypadku jednego antybiotyku, piperacyliny z tazobaktamem, nie wykryto wyraźnego sygnału.

Istnieje nadzieja, że ​​mierząc poziomy tych metabolitów, możliwe będzie monitorowanie stężeń antybiotyków bez konieczności pobierania próbek krwi.

Dr Dräger mówi: „Udało nam się wykryć metabolity specyficzne dla antybiotyków w wydychanym powietrzu u pacjentów leczonych antybiotykami w przypadku czterech z pięciu badanych antybiotyków.

„Chcemy potwierdzić te bardzo obiecujące wyniki na większej grupie pacjentów, a także sprawdzić, jaki mają one związek ze stężeniem antybiotyków w osoczu krwi i wynikami leczenia pacjentów”.