Kursk.

To jedno z pierwszych słów, jakie napisałem i wypowiedziałem jako korespondent BBC.

W 2000 roku donosiłem o zatonięciu okrętu podwodnego Kursk w lodowatych wodach Morza Barentsa. Zginęło stu osiemnastu marynarzy okrętu podwodnego.

Władimir Putin był prezydentem od mniej niż pół roku. Nadal pamiętam, jak rosyjskie kanały telewizyjne krytykowały go za sposób, w jaki poradził sobie z katastrofą.

W tym tygodniu minęły 24 lata od zatonięcia K-141 Kursk. I po raz kolejny słowo Kursk wypełnia moje depesze z Rosji. Tym razem z obwodu kurskiego, gdzie wojska ukraińskie rozpoczęły niespodziewaną inwazję i gdzie od dziewięciu dni zajmują terytorium.

To samo słowo.

Ale Rosja 2024 bardzo różni się od Rosji 2000.

Tym razem w rosyjskiej telewizji nie ma ani śladu krytyki prezydenta Putina; nie ma wątpliwości co do jego decyzji; nie ma żadnej sugestii, że to jego inwazja na Ukrainę doprowadziła do tego dramatycznego momentu. Z drugiej strony Kreml miał ćwierć wieku, aby ustanowić ścisłą kontrolę nad rosyjskimi mediami i przekazem.

Czy jednak wydarzenia te zaszkodzą Władimirowi Putinowi?

To pytanie zadawano mi wielokrotnie przez ostatnie dwa i pół roku:

• W 2022 roku, kiedy Ukraina zatopiła okręt wojenny Moskwa, okręt flagowy Floty Czarnomorskiej Rosji
• ponownie kilka miesięcy później po błyskawicznym wycofaniu się wojsk rosyjskich z północno-wschodniej Ukrainy
• i ponownie w 2023 roku podczas buntu Wagnera, gdy uzbrojeni najemnicy maszerowali na Moskwę, co było bezpośrednim wyzwaniem dla autorytetu Władimira Putina.

Prezydent Putin przeszedł przez to wszystko, najwyraźniej bez szwanku. Będzie pewien, że może pokonać to najnowsze wyzwanie.

Ale rzecz w tym, że bunt Wagnera zakończył się w ciągu jednego dnia.

Ofensywa Ukrainy w Rosji trwa już od ponad tygodnia. Im dłużej będzie trwała, tym większa będzie presja na rosyjskie przywództwo i potencjalnie tym większe szkody dla autorytetu prezydenta Putina.

Przez dwie i pół dekady sprawowania władzy pan Putin wyrobił sobie wizerunek „pana bezpieczeństwa”„jedyny człowiek w tym ogromnym kraju zdolny zapewnić Rosjanom bezpieczeństwo.

Jego tzw. „specjalna operacja wojskowa” (pełnowymiarowa inwazja na Ukrainę) została przedstawiona Rosjanom jako sposób na wzmocnienie bezpieczeństwa narodowego Rosji.

Po dwóch i pół roku trwania wojny nie ma zbyt wielu oznak, że jest ona „bezpieczna i pewna”.

Coraz więcej sił NATO znajduje się na granicach Rosji, do Sojuszu przystąpiły Szwecja i Finlandia; miasta rosyjskie padają ofiarą regularnych ataków ukraińskich dronów; obecnie ukraińscy żołnierze przejmują terytorium Rosji.

Swoim wyborem języka Władimir Putin próbuje pokazać Rosjanom, że nie ma powodów do paniki.

Odnosząc się do ukraińskiej inwazji unikał użycia słowa „inwazja”. Zamiast tego mówił o „sytuacji na obszarze granicznym” lub „wydarzeniach, które mają miejsce”. Przywódca Kremla nazwał również ukraińską ofensywę „prowokacją”.

Co teraz zrobi prezydent Rosji?

Nie spodziewajcie się, że sięgnie po telefon i zadzwoni do Kijowa. Rosyjscy urzędnicy jasno dali do zrozumienia, że ​​po ukraińskim ataku odkładają na później samą ideę rozmów pokojowych.

Nie żeby planowano jakiekolwiek negocjacje na dużą skalę.

W tym tygodniu przywódca Władimir Putin ogłosił dokładnie, jaki jest jego zamiar: „…wyprzeć wroga z terytorium Rosji”.

Jedno to powiedzieć. A drugie to zrobić. Pomimo wysłania posiłków do regionu Kursk, rosyjskie wojsko nie odzyskało jeszcze kontroli nad tą częścią Rosji.

Kiedy w czwartek rano przechodziłem obok Kremla, zatrzymałem się.

Podczas gdy pracownicy przygotowywali miejsca siedzące i ekrany na wydarzenie, klasyczny utwór Edith Piaf Nie, nie żałuję (Nie, niczego nie żałuję) wyświetlało się na dużym ekranie i rozbrzmiewało na Placu Czerwonym.

To był bardzo surrealistyczny moment.

Władimir Putin nie wyraził żadnego żalu z powodu rozpoczęcia szeroko zakrojonej inwazji na Ukrainę.

Nie żałuje decyzji, które podjął później.

Jeśli jego publiczne wypowiedzi odzwierciedlają jego obecny stan umysłu, to nadal uważa, że ​​istnieje tylko jeden możliwy wynik tej wojny: zwycięstwo Rosji.