Horror Universalu „Abigail” rozpoczął się jako współczesna wersja „Córki Draculi”, ale nakręcenie filmu o krwiożerczym potomku legendarnego wampira nie było powodem, dla którego trio filmowe Radio Silence — producent Chad Villella i reżyserzy Matt Bettinelli-Olpin i Tyler Gillett — chcieli, aby projekt był kontynuacją „Scream” z 2022 r. i „Scream VI” z 2023 r.

„Mimo że rzucanie wyzwania formatowi filmu „Krzyk” daje swobodę, gra odbywa się w dość specyficznym piaskownicy” – mówi Gillett. „Wychodząc z „Krzyku VI” było po prostu bardzo jasne, co by było, gdybyśmy mogli podjąć ryzyko, do którego podjęcia czuliśmy się zainspirowani twórczo, i nie musielibyśmy się martwić, jak wpasuje się to w dziedzictwo poprzednika?”

Zamiast tego Radio Silence chciało powrócić do swoich korzeni w oryginalnym horrorze, od „V/H/S” z 2012 r. po „Ready or Not” z 2019 r. W „Abigail” drużyna najemnych złodziei – grana przez Melissę Barrerę, Dana Stevensa, Kathryn Newton, Kevina Duranda, Angusa Clouda i Williama Catletta – przetrzymuje w zrujnowanej rezydencji córkę bogatego gruboskórnego (Alisha Weir) dla okupu . Wkrótce odkrywają, że tytułowa dziewczyna tak naprawdę jest wampirem oni została uwięziona jako jej ostatnie ofiary, ale imię Draculi nigdy nie zostaje wypowiedziane, a scenariusz — napisany przez Stephena Shieldsa („Dziura w ziemi”) i stałego współpracownika Radio Silence, Guya Busicka („Ready or Not” i „Krzyk” ”) – w zasadzie nie ma nic wspólnego z „Córką Draculi”.

„Haczyk córki Draculi sprzedał ten pomysł, ale po ponad roku prac nad nim stał się samodzielnym dziełem” – mówi Bettinelli-Olpin. „Zrobimy thriller o napadzie, a potem film o potworach i w jakiś sposób sprawimy, że te dwie rzeczy będą żyły w jednym świecie”.

Dodaje Gillett: „Z jednej strony mamy małą dziewczynkę w tutu, a z drugiej eksplodujące ciała. Czym, do cholery, może być ta podróż, która kończy się w ten sposób?

Zdolność Radia Silence do sprawnego kierowania swoimi projektami przez wiele gatunków uczyniła z niego jednych z najbardziej poszukiwanych twórców horrorów w branży. Rozpoczęli produkcję filmu „Abigail” w Irlandii zaledwie miesiąc po premierze „Krzyku VI”, który okazał się najlepszym weekendem otwarcia w historii serii. Jak na ironię, zarówno Gillett, jak i Villella twierdzą, że w młodości nie byli fanami horrorów, ale pokochali ilość przyjemności, jaką zapewnia im ten gatunek.

„To sztuka i rzemiosło, na najwyższym, najgłupszym poziomie” – mówi Gillett. „[We’re] rozmowa z wizażystką na temat zaprojektowania urządzenia na szyję z klapką, którą inny członek obsady może oderwać. Ale prosisz tę osobę, aby potraktowała to bardzo poważnie i stworzyła tę sztukę. Śmieje się. „Miałyśmy dni, gdy dwóch aktorów siedziało naprzeciw siebie i płakało, a potem myśleliśmy: «No cóż, skończyliśmy z tą sceną. Chodźmy wrzucić Catherine do dołu zwłok. To ten dziki, dziki zwrot z jednej chwili w drugą.”

Dodaje Bettinelli-Olpin: „Kiedy kręcisz horror, za każdym razem, gdy mówimy „Wytnij”, słychać chichoty i śmiech. I to jest zaraźliwe.”

Ten duch był szczególnie potrzebny przy produkcji po tym, jak Cloud, który gra jednego z najemników, zmarł kilka tygodni po zakończeniu swojej roli.

„Było widać, jak dobrze się bawił” – mówi Gillett. „Nie sądzę, że kiedykolwiek pracowaliśmy z kimś, kto zmuszałby innych aktorów na scenie do zwracania uwagi. W niczym, co robi, nie ma fałszywego momentu. W pewnym sensie dał wszystkim pozwolenie na bycie trochę dziwnym i pewne zmiany, których być może w przeciwnym razie by nie zrobili, po prostu ze względu na to, jak naturalny i charyzmatyczny jest na scenie”.

Cloud zmarł tuż po zawieszeniu produkcji filmu przez strajk SAG-AFTRA. Kiedy obsada i ekipa powrócili na plan pod koniec roku, „wszyscy zaangażowani naprawdę chcieli mieć pewność, że zakończymy film mocno i oddamy sprawiedliwość Angusowi” – ​​mówi Bettinelli-Olpin. „Poczuliśmy odpowiedzialność”.

W pewnym momencie na początku filmu postać Clouda zaczyna śpiewać w radiu piosenkę – przebój The Jacka z 2009 roku „Glamorous Lifestyle” z udziałem Andre Nickatiny – którą aktor wybrał sam. „Odpowiedział: «Nie mogę uwierzyć, że ta piosenka pojawi się w pieprzonym filmie!»” – mówi Bettinelli-Olpin. „Na szczęście wszyscy zaangażowani w tę sprawę po prostu nigdy nie wchodzili w grę, aby to zakończyć. To było coś w stylu: „Nie, to wiele znaczyło dla Angusa”. Niech to stanie się częścią filmu”.

Podobnie Bettinelli-Olpin twierdzi, że nakręcili cały materiał dotyczący aktora, jakiego potrzebowali, więc nie było potrzeby wykonywania żadnych cyfrowych rekonstrukcji ani zastępstw. „Każda postać Angusa jest Angusem w tym filmie” – mówi. „Nie ma nawet linii ADR poza kamerą, której potrzebowalibyśmy do tworzenia historii. To wszystko Angus.

Następnie, na ostatnim etapie produkcji, Barrera – która zagrała także w filmach „Krzyk” emitowanych przez Radio Silence – została wyrzucona z siódmego filmu z tej serii z powodu jej propalestyńskich postów w mediach społecznościowych na temat wojny w Gazie. „[It’s] świadectwo dla Melissy, że stres z tego powodu nigdy nie pojawił się na żadnym etapie procesu” – mówi Gillett. „Po stracie Angusa i zamieszaniu, jakie panowało na świecie, myślę, że naprawdę dobrze było pojawić się na planie z przyjaciółmi”.

„Zbliżyliśmy się do niej naprawdę blisko; bardzo się o nią troszczymy” – dodaje Bettinelli-Olpin. „Jeśli to ma jakiekolwiek znaczenie, naszym zdaniem Melissa jest cholernie świetna w tym filmie. Miejmy nadzieję, że ludzie to zobaczą i powiedzą: „Och, ona ma talent”.

Choć twórcy filmu nie wiedzą, jaki będzie ich następny projekt, są podekscytowani nowym paktem dotyczącym produkcji horrorów z Project X Entertainment i MRC. Ich celem jest wspieranie dwóch do trzech horrorów rocznie, które „nie powodują depresji przez wiele dni” – mówi Villella. „Mimo że nasi bohaterowie przechodzą przez piekło i radzą sobie z najbardziej absurdalnymi sytuacjami, chcemy na końcu mieć poczucie triumfu”.

„Jako twórcy „Krzyku 5” i „Krzyku 6” – dodaje Bettinelli-Olpin – „chcielibyśmy zobaczyć więcej oryginalnych filmów z oryginalnymi głosami”.

W tym celu zespół Radia Cisza jest otwarty na realizację filmów pozagatunkowych; na przykład pracują obecnie nad projektem komediowym z Andym Sambergiem. „Ale nie wyobrażam sobie też, że byśmy pominęli jakikolwiek scenariusz” – mówi Bettinelli-Olpin – „i nie pomyśleli: «Och, a co jeśli…»”

„A co, jeśli ta osoba eksploduje?” wtrąca się Gillett.

Kiedy wszyscy zaczynają się śmiać, Bettinelli-Olpin żartobliwie wzrusza ramionami. „To się po prostu dzieje!”

Analiza VIP+: czy „Abigail” może zwiększyć siłę teatralną filmów strasznych?