Leczenie wszystkich kontaktów domowych osoby chorej na gruźlicę pomogło w zapobieganiu aktywnej gruźlicy we wszystkich grupach wiekowych w świecie rzeczywistym, ale według metaanalizy wykorzystującej dane na poziomie poszczególnych uczestników leczenie było najwyższe w przypadku leczenia osób, u których stwierdzono zakażenie z pozytywnym wynikiem .

Ogólna skuteczność leczenia ukierunkowanego na ryzyko w zapobieganiu gruźlicy wyniosła 49% (skorygowany współczynnik ryzyka [aHR] 0,51, 95% CI 0,44-0,60) – podają dr Leonardo Martinez, PhD, MPH ze Szkoły Zdrowia Publicznego Uniwersytetu Bostońskiego i współpracownicy.

Osoby z pozytywnym wynikiem testu skórnego lub krwi na obecność infekcji zyskały więcej dzięki leczeniu zapobiegawczemu, przy skuteczności w zapobieganiu chorobom wynoszącej 80–91%, wynika z badań Lancet Medycyna układu oddechowego pokazał.

Było to spójne we wszystkich grupach wiekowych, chociaż wytyczne WHO zasadniczo zalecają leczenie zapobiegawcze najsilniej u osób poniżej 5. roku życia mieszkających w gospodarstwie domowym z pacjentem z potwierdzoną gruźlicą, niezależnie od dostępności badań na gruźlicę. Amerykańska grupa zadaniowa ds. usług prewencyjnych zaleca również badania przesiewowe w kierunku utajonej gruźlicy u dorosłych, u których występuje wysokie ryzyko infekcji ze względu na osłabiony lub upośledzony układ odpornościowy lub którzy żyją w bliskim kontakcie z osobami, które mogą mieć gruźlicę.

Utajona gruźlica, kiedy Prątek gruźlicy bakterie są obecne, ale nieaktywne w organizmie pacjenta, dają pozytywny wynik testu na gruźlicę, ale nie są zaraźliwe. Chociaż pacjenci mogą nie zgłaszać żadnych objawów, nieleczona może rozwinąć się u nich aktywna choroba. Gruźlica utajona oraz gruźlica subkliniczna u pacjentów bezobjawowych, ale potencjalnie zakaźnych, stwarza poważne wyzwania w zarządzaniu rozprzestrzenianiem się choroby na całym świecie oraz w Stanach Zjednoczonych, gdzie w 2023 r. odnotowano najwyższą liczbę przypadków od dekady.

„Gruźlica dotyka co roku dziesiątki milionów ludzi i ma długotrwałe skutki, nawet po wyzdrowieniu” – stwierdził Martinez w komunikacie prasowym. „Znalezienie sposobów optymalizacji zapobiegania jest naprawdę ważne w walce z epidemią”.

Strategie zapobiegawcze wykazały skuteczność w badaniach klinicznych, w tym wśród grup ryzyka, takich jak osoby żyjące z wirusem HIV, oraz wśród małych dzieci. Trwa jednak debata na temat tego, jak najlepiej zastosować te strategie i które populacje odniosą największe korzyści.

Wyniki metaanalizy pomagają wypełnić luki w zakresie profilaktyki wśród gospodarstw domowych, Gavin Churchyard, MBBCh, MMed, PhD, z Vanderbilt University w Nashville, Tennessee i Nicole Salazar-Austin, MD, SCM, z Johns Hopkins University w Baltimore, – napisał w zaproszonym komentarzu. Argumentowali jednak, że należy zrobić więcej, aby zaradzić problemowi absorpcji, zauważając, że globalne cele WHO w zakresie środków zapobiegawczych zostały osiągnięte jedynie w przypadku 40% gospodarstw domowych w wieku poniżej 5 lat i 3% gospodarstw domowych w wieku powyżej 5 lat w 2022 r.

„Potrzebujemy podejścia skupionego na gospodarstwie domowym, które zniesie bariery skupione na kliencie w dostępie do opieki profilaktycznej przeciwko gruźlicy” – napisali oboje. „Wykazano, że interwencje na poziomie społeczności identyfikują i docierają do większej liczby kontaktów domowych oraz można je spersonalizować w zależności od środowiska, w którym są wdrażane. Konieczne jest eliminowanie barier programowych, w łańcuchu dostaw, w monitorowaniu, finansowym, diagnostycznym i leczniczym, przy jednoczesnym generowaniu popytu. wspierać i zapewniać powodzenie tych modeli opieki.”

W przeglądzie przeszukano cztery różne bazy danych dotyczące badań kohortowych opublikowanych od 1 stycznia 1998 r. do 6 kwietnia 2018 r., co doprowadziło do analizy 19 prospektywnych badań kohortowych i 13 badań retrospektywnych. W populacji 439 644 uczestników obserwowanej przez 1,4 miliona osobolat u 2496 osób zdiagnozowano gruźlicę, a u 12% zastosowano leczenie zapobiegawcze.

Wykluczono badania kliniczno-kontrolne i raporty o ogniskach choroby, a także badania obejmujące pacjenta z indeksem gruźlicy lekoopornej, który miał kontakt z uczestnikiem badania. Włączone badania obejmowały okres obserwacji dotyczący gruźlicy wynoszący co najmniej 6 miesięcy, a uczestnicy mieli kontakt z osobą chorą na gruźlicę w gospodarstwie domowym lub w bliskim sąsiedztwie.

Kohorty pochodziły z 26 krajów – 10 kohort z regionu obu Ameryk, dziewięć z regionu Afryki, pięć kohort z regionu zachodniego Pacyfiku, pięć z regionu europejskiego i trzy z regionu Azji Południowo-Wschodniej.

Stosowane schematy leczenia zapobiegawczego obejmowały izoniazyd przez 6 miesięcy (stosowany we wszystkich kohortach) lub rzadziej ryfampicynę i izoniazyd przez 3 miesiące, ryfampicynę przez 4 miesiące lub izoniazyd i ryfapentynę przez 3 miesiące. W niektórych kohortach stosowano wiele schematów profilaktycznych. Głównym skutkiem było przypadkowe zakażenie gruźlicą.

Wskaźniki skuteczności leczenia zapobiegawczego różniły się w zależności od rodzaju badania: prospektywne (aHR 0,29, 95% CI 0,23-0,38) i retrospektywne (aHR 0,62, 95% CI 0,51-0,74). Rodzaj gruźlicy również odgrywał niewielką rolę, a skorygowane współczynniki ryzyka dla skuteczności wynosiły 0,49 w gruźlicy płuc i 0,42 w gruźlicy pozapłucnej.

U osób zakażonych wirusem HIV skuteczność leczenia zapobiegawczego wyniosła 54% (aHR 0,46, 95% CI 0,22-0,99).

W podziale na wiek osoby z wyjściowym dodatnim wynikiem badania skóry lub krwi na gruźlicę wykazały większą ochronę, zarówno u uczestników w wieku poniżej 5 lat (aHR 0,09, 95% CI 0,05-0,17), jak i u osób w wieku 5-17 lat (aHR 0,20, 95% CI 0,15-0,28) i u dorosłych (aHR 0,17, 95% CI 0,13-0,22).

Ochrona była wyraźniejsza w krajach, w których obciążenie gruźlicą jest wysokie w porównaniu z niskim (aHR 0,31 i 0,58), chociaż w obu przypadkach była znacząca. Efekt ten był jeszcze większy u pacjentów, u których wynik testu był pozytywny na obecność zakażenia (aHR 0,27 w krajach o wysokim obciążeniu w porównaniu z aHR 0,12 w krajach o niskim obciążeniu).

Stwierdzono, że skuteczność profilaktyki zachorowań na gruźlicę jest statystycznie podobna u dzieci w wieku poniżej 5 lat (aHR 0,33, 95% CI 0,22-0,50), uczestników w wieku 5-17 lat (aHR 0,41, 95% CI 0,32-0,32-0,50). 0,54) i u dorosłych (aHR 0,56, 95% CI 0,45-0,71).

Liczba osób wymagających leczenia (NNT) w populacjach z pozytywnym wynikiem testu wynosiła od 9 do 34, w zależności od wieku. Dla wszystkich kontaktów, niezależnie od wyników testów, wartość NNT wahała się od 29 do 43 w warunkach dużego obciążenia i od 213 do 455 w warunkach niskiego obciążenia.

„Nasze odkrycia potwierdzają strategie leczenia zapobiegawczego gruźlicy ukierunkowane na ryzyko, traktujące priorytetowo kontakty z dowodami M. gruźlica infekcja, niezależnie od wieku” – podsumowali naukowcy. „Mimo kontaktu z osobami negatywnymi [tuberculin-skin-test] Lub [IFNγ release assay] wydaje się, że wyniki uzyskane w placówkach o wysokim obciążeniu nie przynoszą korzyści z leczenia zapobiegawczego, ogólnie niski NNT pozwalający zapobiec jednemu przypadkowi gruźlicy u wszystkich osób mających kontakt z gruźlicą w placówkach o wysokim obciążeniu może uzasadniać leczenie zapobiegawcze wszystkich osób z kontaktu podczas badania na obecność gruźlicy M. gruźlica infekcja jest niedostępna.”

Naukowcy zauważają, że obserwacyjny charakter badania ograniczył jego wyniki, powołując się na błąd w selekcji, potencjalne resztkowe czynniki zakłócające pomimo dopasowania skłonności oraz niemożność zidentyfikowania przyczyn niepowodzeń leczenia zapobiegawczego, takich jak nieprzestrzeganie zaleceń.