• Ukrainie grożą ograniczenia w używaniu wyprodukowanych przez USA rakiet dalekiego zasięgu do ataków na cele w Rosji.
• Aby obejść ten problem, Kijów zmodyfikował swój pocisk przeciwokrętowy Neptun do ataku lądowego.
• W ostatnich tygodniach Ukraina użyła tej broni do ataku na obiekty energetyczne w Rosji.

Stany Zjednoczone wyposażyły ​​Ukrainę w arsenał rakiet dalekiego zasięgu, ale w dalszym ciągu nakładają ograniczenia na sposób, w jaki mogą z nich korzystać, ograniczając swoją zdolność do uderzania Rosji w taki sposób, w jaki chce. Aby obejść ten dylemat, Kijów sięgnął po broń domowej roboty, której po raz pierwszy używano do zatapiania statków.

Amerykańskie taktyczne systemy rakietowe MGM-140, znane również jako ATACMS, to jedna z bardziej osławionych broni, jakie Ukraina ma w swoim arsenale. Administracja Bidena zabroniła jednak krajowi wystrzeliwania ich na suwerenne terytorium Rosji; zamiast tego ograniczając ich użycie wyłącznie do okupowanych regionów Ukrainy.

Na początku tego miesiąca Zełenski wyraził swoją frustrację w związku z utrzymującym się zakazem uderzania w Rosję przy użyciu broni dostarczanej przez USA. Ale Ukraina nie jest całkowicie pozbawiona opcji.

W ostatnich tygodniach Ukraina wielokrotnie sięgała po produkowane w kraju rakiety przeciwokrętowe Neptun, zmodyfikowane do ataków lądowych, aby uderzać w cele naziemne w Rosji, w szczególności atakując wrażliwe obiekty energetyczne Moskwy.

R-360 Neptune to poddźwiękowy pocisk manewrujący dalekiego zasięgu opracowany przez Luch Design Bureau, kijowskiego producenta sprzętu obronnego. Ukraina używała tej amunicji w przeszłości do atakowania rosyjskich celów o dużej wartości. Na początku wojny Ukraina wykorzystała Neptun do zatopienia krążownika rakietowego „Moskwa”, niegdyś okrętu flagowego rosyjskiej Floty Czarnomorskiej.

Ale Ukraina pracuje również nad modyfikacją rakiety Neptun, tak aby można ją było używać do uderzania w cele lądowe. Według urzędników i doniesień mediów, Ukraina używała już wcześniej zmodyfikowanej wersji tej broni przeciwko rosyjskiej obronie powietrznej, w tym S-400 stacjonującym na okupowanym Półwyspie Krymskim.

Pod koniec maja siły ukraińskie użyły rakiet Neptun do uderzenia w skład ropy w pobliżu Kawkazu, portu nad Morzem Czarnym w rosyjskim regionie Kraju Krasnodarskiego.

Kilka tygodni później, w poniedziałek, Ukraina ponownie użyła rakiet Neptun na cel naziemny, tym razem uderzając w terminal naftowy w pobliskiej Czuszce, tuż nad Kerczeńską Prostoką z Krymu.

Analitycy z think tanku Institute for Study of War z siedzibą w Waszyngtonie zauważyli, że oba ataki rakietowe Neptun miały miejsce na obszarach terytorium Rosji, które znajdują się w zasięgu ukraińskiego ATACMS.

Miejsca obu ataków znajdują się około 250 mil od linii frontu i w zasięgu 300-kilometrowego wariantu ATACMS dalekiego zasięgu. Jednak Stany Zjednoczone zabroniły Ukrainie używania tych potężnych rakiet do ataków na cele wojskowe w Rosji, przyznając w ten sposób Moskwie to, co eksperci i urzędnicy określili jako przestrzeń sanktuarium.

„Stany Zjednoczone nie pozwoliły siłom ukraińskim na używanie istniejącej broni dostarczonej przez USA do uderzania w legalne cele na terytorium Rosji przez większą część dotychczasowej inwazji na pełną skalę i nadal zabraniają Ukrainie używania ATACMS w dowolnym miejscu w Rosji” – napisali we wtorek analitycy ocena.

„Ukraina po raz pierwszy wprowadziła rakiety przeciwokrętowe Neptun przeciwko rosyjskim celom morskim w kwietniu 2022 roku i musiała dalej rozwijać i modyfikować te rakiety, aby móc przeprowadzać głębokie uderzenia na terytorium Rosji” – stwierdzili analitycy.

Zmodyfikowane rakiety Neptune to jedna z szeregu ukraińskich innowacji wojennych, stworzona z konieczności i zauważalnego braku innych opcji. Kijów na przykład zaczął używać eksplodujących dronów morskich, aby nadrobić braki w odpowiedniej flocie, i opracował tanie drony dalekiego zasięgu do atakowania celów wojskowych i energetycznych w głębi Rosji, gdzie zabronione jest używanie broni zachodniej produkcji.