Harry Brook (53 z 37) i Liam Livingstone (33 z 17) skutecznie oddali trudne strzały od 61/4, dzięki czemu Anglia była na 24 runy od celu. W zasadzie wycofali pogoń z bagna czystym, spokojnym uderzeniem, zanim Kagiso Rabada wykonał pełny rzut, który Livingstone trafił do sensacyjnego chwytu wślizgiem od Tristana Stubbsa.

Spektakularne połowy

Nie był to jednak najbardziej spektakularny połów w dniu pełnym spektakularnych połowów dla obu stron. Podczas gdy pełne rzuty Ottneila Baartmana dawały Anglii nadzieję na ucieczkę z serii, Nortje kazał Brookowi przebić się przez walenie pierwszą piłką w finale. Kapitan Aiden Markram pobiegł z powrotem ze środkowej części boiska, szybko opadając z piłką, aby bezpiecznie złapać się na genialnym klamrze i natychmiast postawić Anglię pod pompą.

Curran pokonał krótką, dobrą nogę do granicy i nieco kontrowersyjnie odmówił Archerowi kolejnej piłki, chcąc sam ją wykończyć. Jednak Nortje miał przewagę, trafiając doskonałego Yorkera w przedostatnią piłkę i pozostawiając równanie na poziomie 8 na 1.

Wcześniej Heinrich Klaasen odrobił stratę, odsyłając Buttlera z podpalaczem, podczas gdy Keshav Maharaj podrzucił piłkę do góry. Reeza Hendricks również miał ciężki czas podczas odbijania, oddając 19 na 25. Pomógł jednak usunąć niebezpiecznego Phila Salta, który skakał po jego lewej stronie, szukając krótkiej osłony dla krzykacza.

Anglia wyglądała na kłopoty w 61/4, zanim Brook i Livingstone dali im coś, co okazało się fałszywą nadzieją.

Quinny na spacerze

Wcześniej Quinton de Kock wykazał się śmiałością, wypychając Jofrę Archera z ataku i goniąc go po pierwszym trafieniu, zdobywając szóstki z rzędu i czwórkę na dokładkę. Reece Topley i Sam Curran również odłożyli swoje plany, ponieważ pewnie uderzył piłkę dookoła furtki, ale szczególnie za polem po stronie nóg, uzyskując 65 na 38, co dało mu najszybsze 50 trafień w turnieju.

Był powód, dla którego Jos Buttler za bardzo kłócił się z sędziami, kiedy niski chwyt Marka Wooda po płaskim podciągnięciu de Kocka został przewrócony po kontroli chwytu. Na początku dziewiątej tercji Saffers prowadzili przy wyniku 76/0, a angielski kapitan był sfrustrowany, gdy powtórki pokazały, że piłka mogła musnąć trawę po złapaniu.

Strzał Anglika środkiem, przeciwdziałający spodziewanym ekspansywnym strzelaniom proteańskim pałkami, będzie zależał od tych najładniejszych uporów. Na tych nagich marginesach.

Jednak angielskie duszenie już trwało, ponieważ czysto uderzający otwieracz mógł uzyskać tylko 7 punktów więcej z kolejnych 8 dostaw, z którymi się spotkał. Mamroczący Buttler miał zająć się skręcaniem karków w Afryce Południowej, pozostawiając główne zadanie polegające na głodzeniu niespokojnych odbijających chcących przyspieszyć, Adilowi ​​Rashidowi.

Jednak to Moeen Ali pierwszy wyprowadził z nieszczęścia Reezę Hendricksa (19 z 25 przepracowanych piłek). Klaasen awansował, ale Adil Rashid w klasyczny sposób zajął 11. miejsce, tracąc zaledwie 2 runy, a do tego miał zarówno bardziej płaskie podania, jak i błędy. Podobnie jak statek pogrążony w bezwietrznym zastoju, zwężenie tego Rashida przeniosło się na następny, gdy wezwano Jofra Archera.

Archer wchodził do gry z prędkością ponad 140 kliknięć, a de Kock wcześniej wesoło go bił. Kiedy jednak Buttler sprowadził go z powrotem, przyspieszył, a de Kock podszedł do kapitana bramkarzy, który złapał pierwszy z super chwytów dnia.

Miller wszedł, aby połączyć słynne umięśnienie średniego rzędu. Jednak jego nerwy nie uspokoiły się, gdy rzucił się na singiel, a jego późna interwencja i kilka przypadkowych ucieczek przed Klaasenem sprawiły, że Buttler wybił piłkę z boku nogi z dużą precyzją przy odbiciu i wyprzedził wielkiego pałkarza.

Jednak kilka oszałamiających chwytów z Anglii zaniepokoiło Saffersów. Brook najpierw odrzucił Millera po niskim, brzęczącym chwycie na początku 20-go, a potem desperacka kosa Marco Jansena zobaczyła Currana uciekającego z ukrycia, ostro trzymającego się innego nieprawdopodobnego chwytu.

Po pierwszej grze w przewadze składającej się z 63 runów, Republika Południowej Afryki po prostu nie była w stanie utrzymać tempa i w kolejnych 14 overach zatrzymała się na 100 punktów. Ostatecznie jednak znaleźli własną drogę powrotną, dopasowując się do połowów, zanim Nortje podtrzymał trend zwycięzców thrillerów.