Depresja poporodowa: © Grooriderz-stock.adobe.com

Badanie opublikowane niedawno w Natura Zdrowie psychiczne odkryli, jak stres społeczny w okresie dojrzewania może mieć długotrwałe skutki u samic myszy, co ma wpływ na depresję poporodową (PPD) u ludzi.

Z komunikatu prasowego wynika, że ​​PPD dotyka około 7–20% kobiet. Stan zdrowia psychicznego zwykle objawia się w ciągu 6 tygodni po porodzie, a jego objawy obejmują smutek, niepokój i zmęczenie.

Badanie przeprowadzone przez naukowców z Johns Hopkins Medicine podkreśla wyzwanie, jakie stanowi leczenie PPD, przy czym obecne terapie, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), są skuteczne jedynie u około połowy wszystkich pacjentów.

„PPD jest trudne do leczenia” – powiedział Akira Sawa, lekarz medycyny, doktor, dyrektor Centrum Schizofrenii im. Johnsa Hopkinsa; profesor psychiatrii, neurologii, inżynierii biomedycznej, medycyny genetycznej i farmakologii w Szkole Medycznej Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa; i starszy autor badania. „Wyniki nowego badania stanowią dowód na to, że nie wszyscy pacjenci z PPD są tacy sami i konieczna jest bardziej zindywidualizowana diagnostyka i leczenie – podejście oparte na medycynie precyzyjnej”.

W badaniu naukowcy przebadali 4 grupy myszy: niezestresowane dziewice, zestresowane dziewice, niezestresowane matki i zestresowane matki. W grupach zestresowanych myszy te poddano izolacji społecznej w okresie dojrzewania.

Kiedy wszystkie grupy badano pod kątem stresu, zestresowane matki (badane 7 dni po porodzie) wykazywały oznaki zmniejszonej mobilności i preferencji dotyczących cukru przez 3 tygodnie po porodzie, co zdaniem badaczy uważa się za oznakę depresji.

Naukowcy zbadali także poziomy kilku hormonów w osoczu. Wyniki wykazały podwyższony poziom kortyzolu u matek ze stresem społecznym i bez niego w okresie dojrzewania. Co więcej, poziom kortyzolu u niezestresowanych matek powrócił do normalnego poziomu po porodzie, podczas gdy poziom kortyzolu u matek doświadczających stresu społecznego w okresie dojrzewania pozostawał wysoki przez 1–3 tygodnie po porodzie.

Sawa stwierdziła, że ​​odkrycia te sugerują potencjalny związek między stresem we wczesnym okresie życia a przedłużającym się podwyższonym poziomem hormonu kortyzolu po porodzie, podobnym do zmian hormonalnych obserwowanych u kobiet z niekorzystnymi doświadczeniami na początku życia.

Na podstawie wyników badania naukowcy zaproponowali alternatywną linię leczenia, taką jak antagonista receptorów glukokortykoidowych (GR), który moduluje poziom kortyzolu, co mogłoby zapewnić nowe podejście terapeutyczne w przypadku PPD.

„Niestety każdy zna kogoś, kto cierpiał lub obecnie cierpi na PPD, a ma to ogromny wpływ zarówno na matkę, jak i na dziecko” – powiedziała Sawa. „Alternatywna linia leczenia zaproponowana w badaniu na myszach – której wyniki są zgodne z wynikami naszego badania obserwacyjnego na ludziach – może umożliwić matkom leczenie w domu i uniknąć rozłąki z dziećmi, a także zastosować inny mechanizm depresji, który może być specyficzny dla PPD.”

Odniesienie:

Badania sugerują, że stres u nastolatków może zwiększać ryzyko depresji poporodowej u dorosłych. EurekUwaga! 16 kwietnia 2024 r. Dostęp: 16 kwietnia 2024 r.